Nucleaire batterijen
Nucleaire batterijen zijn spanningsbronnen die β−-straling gebruiken om
elektrische energie op te wekken. Door hun zeer kleine afmetingen zijn ze
bijzonder geschikt voor microprocessoren in computers en in pacemakers.
De β−-straling komt uit een radioactieve bron die bestaat uit een plaatje met
nikkel-63.
Het principe van een nucleaire batterij wordt toegelicht met behulp van figuur 1.
Een aantal β−-deeltjes uit het plaatje met nikkel-63 treft een koperplaatje en
wordt daar geabsorbeerd. Het koperplaatje is bevestigd aan een isolerend
trilplaatje dat goed kan buigen. Aan het isolerend trilplaatje is ook een piëzoelektrisch
element bevestigd. Dit element geeft bij vervorming een elektrische
spanning af.
Voor de activiteit geldt de volgende formule:
A(t) = ln 2 / t½ N(t)
Hierin is:
- A de activiteit;
- N het aantal aanwezige radioactieve kernen;
- t½ de halveringstijd.