terug
Pavlov
Speeksel
De Rus I.P. Pavlov was één van de belangrijkste grondleggers van het onderzoek naar het mechanisme van leren. In zijn meest bekende experimenten met honden bestudeerde hij de processen die een rol spelen bij de voedselopname. Daarbij onderzocht hij aanvankelijk in hoeverre de reflexmatige afscheiding van speeksel en maagzuur afhing van de aanwezigheid van voedsel.
In één van zijn latere proefseries werd het toedienen van voedsel telkens voorafgegaan door een geluidssignaal. Bij de aanvang van zon experiment scheidde het proefdier enige tijd na de voedseltoediening speeksel af [= fase 1]. Wanneer het proefdier herhaalde malen was geconfronteerd met een geluidssignaal dat altijd werd gevolgd door de aanbieding van voedsel werd na kortere tijd speeksel afgescheiden, al voordat er voedsel was aangeboden [= fase 2]. Wanneer zon proefdier ten slotte alleen het geluidssignaal te horen kreeg zonder dat voedselaanbieding volgde, werd speeksel afgescheiden op dezelfde wijze als tijdens de voedselaanbiedingen [fase 3].
Het proces waarbij in een dier een verbinding wordt gelegd tussen een bestaande onvoorwaardelijke reflex (speekselafscheiding door voedsel in de bek) en een willekeurige nieuwe prikkel (geluidssignaal) noemde Pavlov conditioneren. Conditioneren volgens Pavlov wordt ook wel klassiek conditioneren genoemd.
