Background image

terug

Grenzeloze literatuur

Grenzeloze literatuur

 (1) In literaire supplementen en kunst-    lijke onbenullige details en toevallig-
 rubrieken wemelt het al een tijd van heden moet bezighouden, terwijl het
 discussies over de toekomst van de drama algemene eigenschappen van de
 literatuur in een tijd van ontlezing. Ook140 werkelijkheid laat zien, juist omdat de
5 wordt er opnieuw gedebatteerd over de schrijver zich níet hoeft bezig te houden
 vraag of het verschil in kwaliteit tussen met wat er zich bij een bepaalde
 een toneelstuk van Vondel en de historische gebeurtenis heeft voor-
 smartlapteksten van André Hazes hard gedaan.
 gemaakt kan worden.145 (12) De fictieschrijver kan dus beter dan
10 (2) De grens tussen de ‘hogere’ een journalist algemene waarheden
 literatuur en de populaire amusements- laten zien, omdat hij zich niet aan de
 lectuur lijkt langzaam maar zeker te feiten hoeft te houden. Die eeuwenoude
 vervagen, vooral door de knieval die de stelling is maar al te waar. Waar komt
 meeste media maken voor jongeren en150 dan die plotselinge twijfel aan een
15 een lager opgeleid publiek. Tegelijker- zinvolle strekking van literaire werken
 tijd verschuift de voorkeur van de vandaan?
 gemiddelde boekenliefhebber van pure (13) Hier is de fatale invloed merkbaar
 fictie naar non-fictie. Vooral de vraag van het zogenaamde ‘postmoderne
 naar boeken over historische onder-155 denken’. In het voetspoor van filosofen
20 werpen, biografieën en egodocumenten als Theodor Adorno en Roland Barthes
 zoals dagboeken is flink toegenomen. hebben verschillende literaire critici
 (3) Waar komen deze verschuivingen geprobeerd af te rekenen met de
 en grensvervagingen vandaan? Toen ik gedachte dat een boek ooit een belang-
 nog Moderne Letterkunde doceerde160 rijke mededeling kan bevatten. Iedere
25 aan de Universiteit van Amsterdam, lezer, stelden zij, zou namelijk een
 was daar juist de democratisering van eigen uitspraak bij elkaar sprokkelen uit
 de vroege jaren zeventig losgebarsten. ‘de taaltekens’ van een tekst. Wat de
 Wij docenten probeerden nog ‘elitaire’ lezer daaruit opmaakt, is zijn volkomen
 onderwerpen aan de man te brengen,165 vrije interpretatie. In principe is
30 zoals de poëzie van Nijhoff of de literatuur volgens de postmoderne critici
 romantheorie. Maar de studenten, die dus een vrijblijvend spel met woorden.
 mochten meebeslissen, geloofden niet (14) Nu is het inderdaad een feit dat
 meer in het belang van de traditionele verschillende lezers verschillende op-
 grote schrijvers en vroegen om colleges170 vattingen uit hetzelfde boek destilleren.
35 over populaire literatuur, kinderboeken, Maar daarmee is nog niet gezegd dat
 vrouwenboeken, strips en dokters- men ‘na zorgvuldige lezing’ het nooit
 romans. De essaybundel Populaire eens zou kunnen worden over de
 literatuur die wij collectief in 1974 hoofdstrekking van een bepaalde
 uitgaven, was een typische uiting van175 roman.
40 wat je de ‘democratisering van de (15) Het postmoderne denken is dan
 smaak’ zou kunnen noemen. ook niet veel meer dan een herbezinning
 (4) Wat de grens tussen fictie en non- op de al te hoge pretenties
 fictie betreft, is er een even sterke van sommige kunstenaars die zich in
 verschuiving opgetreden. Tot in de180 de moderne tijd - na de Verlichting -
45 jaren zeventig bestond er een grote wel eens de allure van Bijbelse profeten
 schaarste aan schrijversbiografieën. aanmaten. Na de onttroning van de
 De studie van de Nederlandse letteren godsdienst als ultieme bron van waar-
 werd in de naoorlogse periode nog heid zou nu de literatuur de laatste
 beheerst door een taboe op het be-185 waarheden moeten openbaren. Met
50 trekken van de persoon van de schrijver name negentiende-eeuwse dichters
 bij de behandeling van zijn werk. Zo’n dichtten de literatuur die hoge taak toe.
 op de schrijver gerichte benadering (16) Als het al zin heeft dergelijke
 werd gehekeld, omdat ze leidde tot het eeuwigheidspretenties onderuit te
 misverstand dat bijvoorbeeld de ik-190 halen, dan moet de postmodernist toch
55 persoon in een roman zou samenvallen niet het kind met het badwater weg-
 met de schrijver zelf. Nee, bij be- gooien door te stellen dat een literair
 studering van een literaire tekst diende werk in het geheel geen waarheden kan
 men zich te beperken tot de tekst zelf. bevatten.
 Wat de auteur erover had opgemerkt,195 (17) Dezelfde voorzichtigheid is
60 deed niet ter zake. geboden wanneer het gaat om de vraag
 (5) Ook op dat punt zijn we nu in het welk boek tot de literatuur gerekend
 andere uiterste vervallen. Om in het dient te worden en welk niet. Die vraag
 literaire circus te kunnen meedraaien, mag soms moeilijk te beantwoorden
 moet de schrijver met zijn hele hebben200 zijn, maar dat is nog geen reden om te
65 en houden voor de dag komen en zijn beweren dat De vlegeljaren van Pietje
 eigen boeken pluggen door op te treden Bell door Chris van Abcoude op het-
 in alle media. Biografieën en dag- zelfde niveau staat als een roman van
 boeken zijn in de boekhandel niet meer Proust.
 aan te slepen en menig schrijver ver-205 (18) De jonge hooggeleerde Lisa Kuitert
70 werkt zo veel mogelijk eigen ervaringen schaarde zich onlangs bij de tegen-
 in wat hij schrijft. standers van een ‘elitaire’ literatuur-
 (6) Tot en met de jaren zeventig gold opvatting door te verklaren dat het
 aan de universiteiten als criterium voor maar eens uit moest zijn met de
 ‘literatuur’ dat een tekst ‘fictioneel +210 subsidie op moeilijk verkoopbare
75 waardevol’ dient te zijn. Dus geen boeken. Literaire werken die niet aan
 Geert Mak1) (want echt gebeurd) en de vraag van de markt beantwoorden,
 geen Dan Brown2) (want puur vermaak). hebben volgens haar geen recht van
 Inmiddels houden literatuurwetenschap- bestaan. Daarmee kiest mevrouw
 pers er heel andere ideeën op na.215 Kuitert wel erg onverbloemd voor de
80 (7) Wat zijn die ideeën en wat valt er smaak van de massa en neemt ze
 tegenin te brengen? De jonge Amster- blijkbaar voor lief dat met name dicht-
 damse hoogleraar letterkunde Thomas bundels dan niet meer uitgegeven
 Vaessens betoogde op 7 april in kunnen worden.
 nrc.next dat schrijvers zich niet moeten220 (19) Natuurlijk hebben ook de
85 verschuilen achter hun personages. De sociologen weer hun nutteloze praat op
 literatuur stelt zich veel te vrijblijvend de kwestie rond de kwaliteitsvraag los-
 op, vond hij. Zo noemde hij het gelaten. In Frankrijk betoogde Pierre
 verkeerd als een schrijver die zich voor Bourdieu dat het verschil in artistieke
 belediging moet verantwoorden in een225 kwaliteit een bedenksel is van de beter
90 rechtszaak, zich verdedigt door te gesitueerden, die daarmee hun maat-
 stellen: “Dat heb ik niet gezegd, maar schappelijke positie veilig willen
 een van mijn personages.” stellen door te veinzen dat alleen zij
 (8) Dat is een onzinnige eis van kunnen genieten van bepaalde soorten
 professor Vaessens. De schrijver zou230 moeilijk toegankelijke kunst. Zij lezen
95 wel heel erg in zijn vrijheid beknot expres ingewikkelde boeken om zich zo
 worden als hij zich bij iedere uiting van te onderscheiden van de domme
 zijn romanfiguren moest afvragen: massa.
 “Kan ik dat wel helemaal voor mijn (20) Uit de zo geschapen onzekerheid
 verantwoording nemen?” In uiterste235 of er eigenlijk wel objectieve kwaliteits-
100 consequentie zou dan ook de auteur verschillen bestaan, valt ook de steeds
 van een misdaadroman vervolgd weer oplaaiende strijd te verklaren over
 kunnen worden voor de moorden die hij de vraag of men leerlingen in het voort-
 laat plegen. gezet onderwijs ertoe mag verplichten
 (9) Het is duidelijk dat Vaessens het240 een aantal literaire meesterwerken (de
105 slachtoffer is van het vervagen van de zogenaamde ‘canon’ van de literatuur)
 grens tussen een literaire roman en een te lezen en te bestuderen in een
 journalistiek boek. In dat laatste werk historische context. Wie zich verzet
 kan de auteur inderdaad niet straffeloos tegen een dergelijke verplichte lijst,
 bestaande personen beledigen of aan-245 miskent dat insiders wel degelijk over
110 klagen. Maar een werk van fictie vertelt harde criteria beschikken om vast te
 gewoonlijk over verzonnen figuren, die stellen of een bepaald werk tot de
 dan ook de vrijheid moeten hebben om hogere literatuur gerekend mag worden
 te zeggen wat hun maar invalt. Dat of niet.
 betekent niet dat de schrijver zich aan250 (21) Toen Herman Franke in zijn
115 alle verantwoordelijkheid onttrekt. De column in de Volkskrant zijn lezers
 totale strekking van zijn roman zal hij onlangs opriep hem te helpen met het
 altijd wel degelijk voor zijn verantwoor- opstellen van een reeks criteria om ‘het
 ding nemen. verschil tussen lage en hoge literatuur’
 (10) In april is, onder meer in NRC255 te bepalen, leverde dat een lange rij
120 Handelsblad, ook verbale strijd gevoerd overtuigende kenmerken van waarde-
 over de vraag of literatuur überhaupt volle literatuur op. Een van die ken-
 zinvolle uitspraken over de werkelijk- merken luidt: de betere roman laat
 heid kan doen. Als romans toch maar meer interpretaties toe en ontregelt wat
 verzonnen verhalen zijn, waarom260 we kennen of menen te kennen, waar-
125 zouden we dan al die moeite doen om door we de wereld op een nieuwe
 daar kennis van te nemen? Kunnen we manier gaan zien. Triviale lectuur
 dan niet met meer winst filosofische of daarentegen bevestigt wat we toch al
 historische boeken lezen? dachten.
 (11) Op dit soort vragen is al zo’n 2400265 (22) Er is, kortom, alle reden om de
130 jaar geleden door Aristoteles afdoend scepsis van de postmodernen met een
 antwoord gegeven. In zijn Poetika korreltje zout te nemen. Door het lezen
 schrijft hij, als hij historische werken van een goed literair werk leren we nog
 met tragedies vergelijkt, dat die laatste altijd meer over de wereld dan door
 meer waarheid over het leven in het270 alleen maar op eigen kracht rondtobben
135 algemeen bevatten, omdat de in een grauwe, ondoorzichtige
 geschiedschrijver zich met alle moge- werkelijkheid.

naar: Hans van den Bergh
uit: HP/De Tijd, 12 mei 2006


noot 1 Geert Mak: Nederlands auteur van historische werken zoals De eeuw van mijn vader en In Europa
noot 2 Dan Brown: Amerikaans auteur van de bestseller De Da Vinci code