| 74 | Ibat ad antiquas Hecates Perseidos aras |
| 75 | quas nemus umbrosum secretaque silva tegebat, |
| 76 | et iam fortis erat pulsusque resederat ardor, |
| 77 | cum videt Aesoniden exstinctaque flamma reluxit; |
| 78 | erubuere genae totoque recanduit ore, |
| 79 | utque solet ventis alimenta adsumere quaeque |
| 80 | parva sub inducta latuit scintilla favilla |
| 81 | crescere et in veteres agitata resurgere vires, |
| 82 | sic iam lenis amor, iam quem languere putares, |
| 83 | ut vidit iuvenem, specie praesentis inarsit. |
| 84 | Et casu solito formosior Aesone natus |
| 85 | illa luce fuit; posses ignoscere amanti. |
| 86 | Spectat et in vultu veluti tum denique viso |
| 87 | lumina fixa tenet nec se mortalia demens |
| 88 | ora videre putat nec se declinat ab illo. |
| 89 | Ut vero coepitque loqui dextramque prehendit |
| 90 | hospes et auxilium submissa voce rogavit |
| 91 | promisitque torum, lacrimis ait illa profusis: |
| 92 | 'Quid faciam video, nec me ignorantia veri |
| 93 | decipiet, sed amor. Servabere munere nostro; |
| 94 | servatus promissa dato!' Per sacra triformis |
| 95 | ille deae lucoque foret quod numen in illo |
| 96 | perque patrem soceri cernentem cuncta futuri |
| 97 | eventusque suos et tanta pericula iurat; |
| 98 | creditus accepit cantatas protinus herbas |
| 99 | edidicitque usum laetusque in tecta recessit. |
| |
| Ovidius, Met. VII, 74-99 |
