| 583 | Inachus unus abest imoque reconditus antro |
| 584 | fletibus auget aquas natamque miserrimus Io |
| 585 | luget ut amissam. Nescit vitane fruatur |
| 586 | an sit apud manes, sed quam non invenit usquam |
| 587 | esse putat nusquam atque animo peiora veretur. |
| 588 | Viderat a patrio redeuntem Iuppiter illam |
| 589 | flumine et 'O virgo Iove digna tuoque beatum |
| 590 | nescioquem factura toro, pete' dixerat 'umbras |
| 591 | altorum nemorum' (et nemorum monstraverat umbras) |
| 592 | 'dum calet et medio sol est altissimus orbe. |
| 593 | Quod si sola times latebras intrare ferarum, |
| 594 | praeside tuta deo nemorum secreta subibis, |
| 595 | nec de plebe deo, sed qui caelestia magna |
| 596 | sceptra manu teneo, sed qui vaga fulmina mitto. |
| 597 | Ne fuge me!' (fugiebat enim.) Iam pascua Lernae |
| 598 | consitaque arboribus Lyrcea reliquerat arva, |
| 599 | cum deus inducta latas caligine terras |
| 600 | occuluit tenuitque fugam rapuitque pudorem. |
| 601 | Interea medios Iuno despexit in Argos, |
| 602 | et noctis faciem nebulas fecisse volucres |
| 603 | sub nitido mirata die, non fluminis illas |
| 604 | esse nec umenti sensit tellure remitti; |
| 605 | atque suus coniunx ubi sit circumspicit, ut quae |
| 606 | deprensi totiens iam nosset furta mariti. |
| 607 | Quem postquam caelo non repperit, 'Aut ego fallor |
| 608 | aut ego laedor' ait delapsaque ab aethere summo |
| 609 | constitit in terris nebulasque recedere iussit. |
| 610 | Coniugis adventum praesenserat inque nitentem |
| 611 | Inachidos vultus mutaverat ille iuvencam; |
| 612 | bos quoque formosa est. Speciem Saturnia vaccae, |
| 613 | quamquam invita, probat, nec non et cuius et unde |
| 614 | quove sit armento, veri quasi nescia quaerit. |
| 615 | Iuppiter e terra genitam mentitur, ut auctor |
| 616 | desinat inquiri; petit hanc Saturnia munus. |
| 617 | Quid faciat? Crudele suos addicere amores, |
| 618 | non dare suspectum est; pudor est, qui suadeat illinc, |
| 619 | hinc dissuadet amor. Victus pudor esset amore, |
| 620 | sed leve si munus sociae generisque torique |
| 621 | vacca negaretur, poterat non vacca videri. |
| 622 | Paelice donata non protinus exuit omnem |
| 623 | diva metum timuitque Iovem et fuit anxia furti, |
| 624 | donec Arestoridae servandam tradidit Argo. |
| 625 | Centum luminibus cinctum caput Argus habebat; |
| 626 | inde suis vicibus capiebant bina quietem, |
| 627 | cetera servabant atque in statione manebant. |
| 628 | Constiterat quocumque modo, spectabat ad Io; |
| 629 | ante oculos Io, quamvis aversus, habebat. |
| 630 | Luce sinit pasci; cum sol tellure sub alta est |
| 631 | claudit et indigno circumdat vincula collo. |
| 632 | Frondibus arboreis et amara pascitur herba |
| 633 | proque toro terrae non semper gramen habenti |
| 634 | incubat infelix limosaque flumina potat. |
| 635 | Illa etiam supplex Argo cum bracchia vellet |
| 636 | tendere, non habuit quae bracchia tenderet Argo, |
| 637 | et conata queri mugitus edidit ore. |
| 638 | Pertimuitque sonos propriaque exterrita voce est. |
| 639 | Venit et ad ripas ubi ludere saepe solebat, |
| 640 | Inachidas ripas, novaque ut conspexit in unda |
| 641 | cornua pertimuit seque exsternata refugit. |
| 642 | Naides ignorant, ignorat et Inachus ipse |
| 643 | quae sit; at illa patrem sequitur sequiturque sorores |
| 644 | et patitur tangi seque admirantibus offert. |
| 645 | Decerptas senior porrexerat Inachus herbas; |
| 646 | illa manus lambit patriisque dat oscula palmis, |
| 647 | nec retinet lacrimas et, si modo verba sequantur, |
| 648 | oret opem nomenque suum casusque loquatur. |
| 649 | Littera pro verbis, quam pes in pulvere duxit, |
| 650 | corporis indicium mutati triste peregit. |
| |
| Ovidius, Met. I, 583-650 |
