terug
Vraag 1
In augustus 1995 verbrandde op het Millingerzand bij Kootwijk (zie
afbeelding 1) honderd hectare bos. Het bos maakte deel uit van een
bosvegetatie met grove dennen op zeer voedselarme stuifzanden.
Onderzoekers van Alterra (Universiteit Wageningen) hadden net een
onderzoek naar het effect van begrazing op het vergrassen in dit bos
afgerond. Door de brand werd het mogelijk om de effecten van bosbrand
op de lange termijn te onderzoeken. Uit het onderzoek kan blijken of
gecontroleerd afbranden kan worden ingezet als beheermaatregel.
 Vóór de brand kampte het bos
met verzuring, vermesting en een
verminderde biodiversiteit. De
dikke strooisellaag van naalden,
takjes en resten van afgestorven
planten was steeds voedselrijker
geworden door de uitstoot van
ammoniak uit de veehouderij en
door stikstofoxiden afkomstig van
industrie en verkeer.
Deze vermesting verkleinde de
overlevingskansen voor planten
en dieren die op voedselarme
grond gedijen. Onder de grove dennen had zich een permanente
monocultuur van grassen gevestigd. Onderzoeker Rolf Kemmers legt uit
waarom brand een alternatief voor begrazing kan zijn: “Als na een
bosbrand het kale stuifzand bovenkomt, vestigen zich er opnieuw grove
dennen met een ondergroei van korstmossen, struikheide en kruiden.
Bovendien trekken dode bomen veel houtetende insecten aan, die op hun
beurt aantrekkelijk zijn voor bijvoorbeeld spechten.”
|
Waardoor verkleint vermesting in het algemeen de overlevingskans van plantensoorten die op arme zandgrond gedijen?