Onder normale omstandigheden is de pH van speeksel ongeveer 7. Als de pH in de mond daalt tot een waarde die lager is dan 5,5 kan aantasting van het gebit optreden. Speeksel bevat een aantal buffers. Die buffers kunnen de daling van de pH binnen zekere grenzen houden. Daardoor wordt het gebit beschermd. De zogenoemde buffercapaciteit geeft aan hoe goed een buffer de daling van de pH kan beperken. Bij de bepaling van de buffercapaciteit van speeksel wordt met zogenoemd ‘gestimuleerd speeksel’ gewerkt. Dat is speeksel dat ontstaat als op iets wordt gekauwd. Hieronder is een methode beschreven om de buffercapaciteit van ‘gestimuleerd speeksel’ te bepalen.