tekstfragment 1
| Het is verschrikkelijk dat mensen menen te mogen bepalen wat er met dieren
gebeurt: gevangen, gemarteld, gegeten. De aarde is niet van ons mensen maar van
alle levende wezens. Het dier kan zich niet verweren en heeft maar één wens: leven
zoals zijn specifieke soort zou moeten leven. In vrijheid en met de mogelijkheid om
dat dier te zijn dat het is. Een gedicht van Maurits Mok: In dierenogen valt hetzelfde licht als in het oog van mensen. Het levende schept adem uit één bron, vangt van zijn eerste kreet tot aan zijn laatste huivering dezelfde zon. Denkenden gaan met dieren onder dezelfde hemel dezelfde einder tegemoet, door één verlangen voortgedreven: leven. naar een ingezonden reactie van Henny Stoel, op de NRC-site, maart 2009 |
Bij deze vraag worden één of meerdere bijlagen gebruikt.
Bijlage: Dieren zijn geen burgers – hooguit hamburgers