Brachytherapie is de naam voor een medische behandeling waarbij een hoeveelheid radioactieve stof, die zich in een holle naald bevindt, enige tijd in ziek weefsel wordt gestoken.
Deze methode werd voor het eerst toegepast rond 1900, toen men de beschikking had over voldoende radium. Het radium werd op de plaats van het zieke weefsel gebracht en zorgde daar voor intensieve bestraling.
Bij het verval van radium-isotopen ontstaat α-, β- en γ-straling.
Leg uit welke van deze drie soorten straling het zieke weefsel vlakbij het radium het meest aantast.