Tegenwoordig wordt vaak geklaagd dat de hedendaagse hedonistische mens teveel op
zichzelf gericht is, zich door momentane verlangens laat leiden, en zijn verstand
voornamelijk gebruikt om te ‘berekenen’ wat het meest in zijn eigen belang is. Je kunt je
afvragen of en hoe een deugdethische levenspraxis in onze tijd mogelijk is, en misschien
vooral: hoe wij daartoe te motiveren zouden zijn.
Uitgaande van de kennelijke invloed van met name commerciële reclame, kun je
concluderen dat we van nature geneigd zijn om voorbeelden te willen volgen: we zijn
sociaal in de zin dat we ‘er bij’ willen horen, en daarbij gevoelig zijn voor suggestie. Maar
voor het willen volgen van het ‘goede’ voorbeeld - denk daarbij bijvoorbeeld aan iemand
als Nelson Mandela - is misschien meer nodig.
Kan volgens jou op een deugdethische manier bereikt worden dat mensen het hedendaags
hedonistische ideaal van een goed leven verwisselen voor een deugdethische praxis?