Examentrainers

Een ontwikkeling die weer minder ver gaat dan het islamisme zien we in het moderne Turkije.
Daar is in 2001 een islamitische politieke partij opgericht, de AK-partij.
En met succes: inmiddels is deze AK-partij sinds de verkiezingen van 2007 als grootste politieke partij van het land aan de macht.

De AK behoort tot een relatief nieuwe variant. Een oud-student van Esposito, Vali Nasr, noemt die, naar analogie met de Europese christen-democratiën, moslim-democratie. Hij doelt op islamitisch geïnspireerde, maar geen islamistische partijen, die de democratie omhelzen en die terrein winnen in landen met moslimmeerderheden. Zij ijveren niet voor een islamisering van de staat, maar nemen genoegen met een islamitische inbreng in de landspolitiek. Dat is een categorie in opkomst. De term moslim-democraten wordt nu door moslims en niet-moslims gebruikt. […] Moslim-democraten stuiten overigens op weerstand, zowel van seculiere krachten als van ultraconservatieve moslims. naar: Dorrit van Dalen en Dirk Vlasblom, Islam in de peiling, NRC Handelsblad, 24 oktober 2009

De moslim-democraten gebruiken dus de moderne staatsvorm democratie om de islam meer invloed te laten hebben.
Uit de laatste zin van tekst 8 blijkt dat de moslim-democraten zich tegen twee groepen moeten verdedigen.
Aan de ene kant hebben de religieus conservatieven kritiek op deze vorm van democratisering.
Aan de andere kant hebben ook de ‘seculiere krachten’ kritiek op de moslim-democratie. Zo hebben secularisten in Turkije tevergeefs geprobeerd de AK-partij te laten verbieden.

Wat is de kritiek van de religieus conservatieven op de moslim-democratie en wat is de kritiek van de secularisten op de moslim-democratie?
Geef vervolgens een argument tegen de kritiek van de religieus conservatieven en een argument tegen de kritiek van de secularisten.