In de omgang met dieren maken mensen onderscheid tussen soorten dieren. In het geval van de grote grazers in de Oostvaardersplassen wordt er onderscheid gemaakt tussen hoe dieren (van dezelfde soort) gehouden worden in de veehouderij of in een natuurgebied. De grondlegger van de dierenbevrijdingsbeweging,
de Australiër Peter Singer, stelt het algemener en hekelt het discrimineren van dieren op basis van de soort waartoe ze behoren. Dit wordt door Singer in tekstde logica ‘speciësisme’ genoemd.
de logicaKijk, de logica van ons denken over dieren loopt gelijk met de logica van de slavenhandelaren over Afrikanen. Ik zeg niet dat menselijke en dierlijke slavernij in èlk opzicht identiek zijn, maar er is wel een parallelle logica. Ook wij trekken de grens rond de sfeer van morele bekommernis. Wij beschouwen ons, in tegenstelling tot de slavenhandelaren, als verlichte geesten omdat we geen mensen discrimineren op basis van ras. Maar op hetzelfde moment sluiten we wel een grote categorie van andere wezens uit die buiten de sfeer van onze morele bekommernis vallen. En dat zijn de nietmenselijke dieren die, net als wij, kunnen lijden en vreugde en pijn ervaren. (…)Wij maken een willekeurig onderscheid dat alleen gebaseerd is op soortlidmaatschap en niet op het mentale of intellectuele vermogen van een wezen. Deze attitude heb ik - naar analogie van racisme en seksisme - speciësisme (van species, soort; redactie FM) genoemd. Of een wezen al dan niet tot de homo sapiens behoort, is op zich zeker niet meer relevant dan de vraag of een wezen wel of niet tot een bepaald ras behoort. (…) Evenmin relevant is of een dier schattig is of niet. Belangrijker is de mate van bewustzijn. bron: Filosofie Magazine, december 1994 |