uit een krant:
Langdurig werklozen zorgenkindjes?
Personen die een jaar of langer werkloos zijn, de langdurig werklozen, maken zelfs bij
een krappe arbeidsmarkt weinig kans op een betaalde baan. De overheid streeft ernaar
de kansen van langdurig werklozen op de arbeidsmarkt te vergroten. Daarom heeft de
overheid enige jaren geleden een loonkostensubsidie ingesteld in de vorm van een
vrijstelling van het betalen van het werkgeversaandeel in de sociale premies.
Het grootste deel van de langdurig werklozen is laaggeschoold. Door scholing aan te
bieden, probeert de overheid de drempel voor langdurig werklozen naar een baan te
verlagen. Om deze scholingsprogramma’s te financieren, heeft de overheid voorgesteld
de loonkostensubsidie af te schaffen. De vakbond verzet zich tegen dit voorstel.
In een ingezonden brief reageert Ingrid op bovenstaand artikel. Ze is het met de vakbond eens
dat al het mogelijke moet worden gedaan om de drempel voor langdurig werklozen naar
betaald werk te verlagen. Ingrid vindt dat de zwakke positie van langdurig werklozen niet
moet worden overdreven. Ze baseert haar mening op onderstaande gegevens over de
ontwikkeling op de arbeidsmarkt in zeven opeenvolgende jaren. Ingrid formuleert de
volgende stelling: uit tabel 2 kan worden afgeleid dat het aandeel van de langdurige
werkloosheid in de totale werkloosheid daalt als de arbeidsmarkt krapper wordt.
Geregistreerde werklozen in personen naar duur van inschrijving en openstaande
vacatures
*procentuele verandering ten opzichte van het voorafgaande jaar