terug
Blind date in het Victoriameer
Blind date in het Victoriameer
In de jaren zeventig ontdekten Nederlandse biologen in het Afrikaanse Victoriameer
een zeer groot aantal soorten haplochrominen, kleine, vaak prachtig gekleurde
vissen. Het aantal soorten liep echter snel terug, vooral door het uitzetten van
nijlbaarzen voor de visvangst. Uit onderzoek van Ole Seehausen blijkt dat de
nijlbaars vooral in diepere gedeelten van het meer de haplochrominen eet.
De soorten in de ondiepe delen worden met rust gelaten. Toch loopt nu ook daar het
aantal soorten terug, vooral doordat het water troebeler wordt. De vrouwtjes kunnen
hun felgekleurde partners niet goed meer onderscheiden. Dat het water troebeler
wordt, heeft indirect ook met de nijlbaars te maken.
Om de gevangen nijlbaarzen te conserveren, worden ze gerookt. Het daarvoor
benodigde hout wordt aan de oevers van het meer gekapt. Dit veroorzaakt
bodemerosie; de zeer vruchtbare bodem spoelt het meer in en zakt naar de bodem.
Maar ook nadat de bodemdeeltjes bezonken zijn, blijft het water in het ondiepe deel
van het meer troebel.
bron: NRC, 20 september, 1997
