Background image

terug

Criteria euthanasie opgerekt

Criteria rond euthanasie zijn geleidelijk opgerekt

 De wetgeving rond euthanasie begon   25 Raad leed aan een depressie in het kader van
 in Friesland, waar een huisarts werd een rouwproces. De Hoge raad acht Chabot
 veroordeeld, die haar moeder een strafbaar, omdat hij niet voldaan heeft aan
 dodelijke dosis morfine had gegeven. de eis dat de behandelend arts een tweede,
  onafhankelijke arts moet raadplegen, maar
5 1973: De Nederlandse Vereniging voor30 legt hem geen straf op.
 Vrijwillige Euthanasie wordt opgericht naar 
 aanleiding van de rechtszaak tegen de Friese 2000: Terwijl in de Tweede Kamer de
 huisarts G. Postma, die haar moeder op nieuwe euthanasiewet wordt behandeld,
 verzoek een dodelijke dosis morfine staat in Haarlem de huisarts van oud-PvdAsenator
10 toediende na een hersenbloeding. De E. Brongersma voor de rechter.
 rechtbank in Leeuwarden veroordeelde35 Brongersma had ouderdomskwalen, maar
 Postma tot een week voorwaardelijke van uitzichtloos lichamelijk lijden was geen
 gevangenisstraf. sprake. Evenmin was hij depressief. De arts
  had Brongersma geholpen, omdat hij 'leed
 1984: Het eerste wetsvoorstel wordt aan het leven'. Hoewel er geen sprake was
15 ingediend door D66-Kamerlid E. Wessel-40 van lichamelijk of psychisch lijden,
 Tuinstra. oordeelde de rechtbank dat de huisarts
 (…) zorgvuldig had gehandeld. Hiermee werd
  het criterium 'ondraaglijk lijden' verder
 1994: In een arrest, genoemd naar de opgerekt.
 psychiater Chabot, verruimde de Hoge Raad 
 het begrip 'ondraaglijk en uitzichtloos45 2001: De Eerste Kamer aanvaardt het
20 lijden' tot 'psychisch lijden'. Chabot wetsvoorstel van de ministers Borst en
 beëindigde het leven van een vrouw van Korthals (ministers van het kabinet Kok-2),
 middelbare leeftijd, die na de dood van haar dat euthanasie in Nederland legaliseert. In
 beide kinderen zwaar depressief werd. de wet zijn de criteria opgenomen, waaraan
 Opvallend is dat de vrouw volgens de Hoge50 het OM euthanasiegevallen toetst.


naar de Volkskrant van 25 april 2001