Als groepen fans voor het stadion bijeenkomen en aankomende supporters van de tegenstander in de gaten krijgen, begint het verzamelpesten. Dit houdt in: honen en pesten en dreigen met vreselijke wraak later op de dag. Als de fans zich op de staantribunes hebben samengedrongen, begint de volgende fase van vijandelijkheden: het tribune-pesten.
Dit is tot een rite geworden agressie en gebeurt uitsluitend met gebaren en woorden. Soms komen fans van de tegenstander op het verkeerde deel van de staantribunes terecht en worden omringd door een grote massa vijanden: het tribune-dringen begint.
De lichamelijke gevolgen hiervan bestaan uit niet veel meer dan wat blauwe plekken. Het wordt erger wanneer twee groepen fans op de tribunes op korte afstand tegenover elkaar komen te staan. Dit kan leiden tot tribune-charges waarbij de ene groep probeert om de andere groep achteruit te drijven. Het gevaar bestaat dat fans in het gedrang ernstig bekneld raken. Soms is er een veldinvasie waarbij hordes supporters van beide partijen over de afscheiding heen de grasmat opkomen. De wedstrijd wordt gestaakt. De politie snelt toe om de ruimte tussen de twee op elkaar afstormende partijen op te vullen en probeert spelers, grensrechters en scheidsrechter te beschermen. Na de wedstrijd kan een dreigende menigte de bezoekerskleedkamer belegeren. Scheldwoorden worden geroepen en voorwerpen naar het gebouw gegooid om de spelers schrik aan te jagen. Later, wanneer de spelersbus eindelijk het terrein verlaat, kunnen ze de bus met stenen bekogelen en de ramen ingooien, terwijl de spelers erin hun hoofden bedekken om hun gezichten te beschermen tegen rondvliegende glassplinters.
naar: Desmond Morris, Spel om de bal, Utrecht 1996. pp. 290-203