In het tweede deel van zijn boek richt Popper zijn kritiek vooral op Karl Marx.
Marx is volgens hem een ‘historicist’. Historicisme houdt in dat de geschiedenis een proces is dat zich op een noodzakelijke wijze voltrekt en dat gericht is op het realiseren van één bepaald doel, zonder dat mensen daar invloed op kunnen uitoefenen.
Popper noemt Marx een ‘utopische ingenieur’: Marx redeneert immers vanuit een bepaald utopisch doel, en iedere fase naar dat doel is zowel noodzakelijk als goed.
Tegenover de benadering van Marx stelt Popper de benadering van de stapsgewijze, technische en ontwerpende vormgeving. Wanneer uit een open en redelijk gevoerde discussie tussen mensen blijkt dat een blauwdruk of scenario niet aan de doelstellingen beantwoordt, mag de blauwdruk of het scenario worden aangepast of worden verworpen.