Volgens Damasio is het denken van Descartes dualistisch en daarmee oorzaak
van veel misverstanden ten aanzien van de relatie tussen het lichaam, de
hersenen en de geest. Ten aanzien van het dualisme bij Descartes schrijft
Damasio:
tekst 1
| Dit is de vergissing van Descartes: de onoverbrugbare scheiding tussen lichaam en
geest, tussen de uitgebreide, dimensionele, mechanisch functionerende, oneindig
deelbare substantie van het lichaam aan de ene kant, en de niet-uitgebreide, nietdimensionele,
niet-mechanische, ondeelbare substantie van de geest aan de andere
kant; de suggestie dat het vermogen om te redeneren, het morele oordeel en het lijden
dat het gevolg is van fysieke pijn of emotionele ontreddering, onafhankelijk van het
lichaam kunnen bestaan. Om precies te zijn: de scheiding tussen de meest
geraffineerde functies van de geest enerzijds en de structuur en functie van een
biologisch organisme anderzijds. bron: A.R. Damasio, De vergissing van Descartes, Gevoel, verstand en het menselijk brein, Amsterdam, 1995 |
| Tenslotte valt mij bij de begeerte vooral op dat, meer dan bij enige andere passie, de
beweging van het hart zeer heftig is, zodat ook de hersenen van meer geesten worden
voorzien, welke, doordat ze vanuit de hersenen doorstromen naar de spieren, alle
zintuigen scherper en alle lichaamsdelen beweeglijker maken. bron: R. Descartes, De passies van de ziel, Groningen, 2008 |
Beargumenteer dat Descartes vanwege zijn emotietheorie tóch een dualist
genoemd moet worden.
Betrek in je argumentatie zowel een argument uit de tekst van Damasio als een
argument uit de tekst van Descartes.