Eén van de oudste bewaard gebleven tragedies is 'Het verhaal van Orestes'. In deze tragedie wordt verteld hoe koningszoon Orestes wordt achtervolgd door vreselijke rampen. De ellende begint als zijn vader als overwinnaar terugkeert uit de oorlog. Zijn moeder heeft in de tussentijd echter een relatie aangeknoopt met de neef van zijn vader. Zij verwelkomt haar man alsof er niets aan de hand is, maar eenmaal binnen in het paleis vermoordt zij hem terwijl hij een bad neemt.
Een groep oude mannen volgt vlak buiten het paleis angstvallig de gebeurtenissen, zonder precies te weten wat er gaande is. Ze voelen aan dat er iets niet klopt en verliezen hun vertrouwen in de toekomst. Ook al snappen ze niet precies waarvoor ze bang zijn, ze weten niet meer wat ze moeten doen.
In de twintigste eeuw speelt de emotie angst een belangrijke rol in het werk van existentialistische filosofen.
De Franse existentialist Jean-Paul Sartre maakt een duidelijk onderscheid tussen 'angst' en 'vrees'.
Zou Sartre de emotie van de oude mannen in 'Het verhaal van Orestes' omschrijven als angst of als vrees?
Beargumenteer je antwoord en leg daarbij uit wat volgens Sartre het verschil is tussen angst en vrees en waarom angst volgens hem fundamenteler is dan vrees.