Volgens emotiefilosoof Robert Solomon en de Amerikaanse taalkundigen
Edward Sapir en Benjamin Whorf hangen onze emoties af van wat onze
moedertaal ons toestaat. Wanneer we in contact komen met een nieuwe cultuur
en met nieuwe omstandigheden, komen we ook in contact met woorden waar wij
zelf geen synoniemen voor hebben, en met emoties waar wij geen woorden voor
hebben (zoals ‘amae’ en ‘fago’). Emoties zouden daarom cultureel bepaald zijn.
In onze moedertaal – het Nederlands – kennen wij geen specifiek woord voor de
combinatie van het gevoel van betrapt zijn, je schuldig voelen en je geen raad
weten met je houding.
In de afleveringen van ‘Boer zoekt vrouw’ uit 2009 kwam een boer voor die zich
geen raad wist met de ijzige stiltes die hij zelf wist op te roepen. Boer Wietse
probeerde zich op zulke momenten een houding te geven door te gaan lachen,
zij het als een boer met kiespijn.
Stel dat er vanaf nu voor dergelijke situaties wél een woord zou zijn: ‘wietsig'
(naar de naam van de betreffende boer in het programma), zou dat van invloed
zijn op onze emoties? Lachen als je je betrapt en schuldig voelt en je geen raad
weet met de situatie zouden we dan dus ‘wietsig lachen’ noemen.
Ben jij het eens met de stelling dat emoties cultureel bepaald zijn?
Beargumenteer je standpunt aan de hand van Sapir en Whorf en het ‘wietsig
lachen’.
Leg uit of je daarbij een reductionistische of constructivistische opvatting van
emoties hanteert.