herinneringen van een soldaat, opgeschreven in een boek, waarin hij vertelt
over zijn belevenissen tijdens de Eerste Wereldoorlog
| ‘Ik was niet erg verstandig, maar intussen wel realistisch geworden. Ik had
besloten voor eeuwig laf te blijven. Maar waarschijnlijk gaf ik hierdoor de indruk dat
ik erg kalm was. In ieder geval had onze luitenant erg veel vertrouwen in mij, want hij stuurde mij op verkenning naar een dorp verderop, dwars door vijandelijk gebied. Even later was ik op weg, rammelend met mijn blikken rotzooi van boom tot boom. Alleen al mijn prachtige sabel maakte heel veel herrie. Waar dacht mijn luitenant aan toen hij mij zo alleen de stille nacht in stuurde? In ieder geval niet aan mij.’ |