Uit een column van een krant (januari 2007).
Bijzondere methoden.
Het televisieprogramma Andere Tijden is zelden zo spectaculair dat je ervan wakker ligt. Maar de aflevering van vorige week donderdag had dat effect op mij. Ik zal proberen uit te leggen waarom. De uitzending ging over het optreden van kapitein Westerling en zijn mannen van de DST (Dienst Speciale Troepen). Zij moesten de orde herstellen die verstoord werd door opstandelingen.
Dat lukte hen heel goed dankzij een speciale methode. Westerling en zijn commando’s omsingelden steeds een kampong (dorpje) als zij dachten dat het gebruikt werd als basis door de nationalistische guerrillastrijders. Alle mannen werden verzameld op een speciale plek. De kapitein nam plaats achter een klaptafeltje en riep de mannen één voor één naar voren.
Vervolgens wees Westerling naar rechts of naar links. De mannen die naar links gingen, werden, nadat ze door de kapitein streng waren toegesproken, stuk voor stuk doodgeschoten. Als het werk gedaan was, trok men naar het volgende dorp.
Voor mij is dit verhaal niet nieuw.
Het was al vrij snel bekend dat zulke dingen daar waren gebeurd. Ook minister-president Drees gruwde ervan toen hij het hoorde. En de legerleiding keurde de ‘speciale methode’ van Westerling stilzwijgend goed. Tot een rechtszaak is het nooit gekomen. Voor de camera vertelden drie vriendelijke mannen van rond de 80 jaar met twinkelende oogjes van hun avontuur. Er waren veel doden, maar dat was de opdracht. Dus je deed het. De veteranen waren niet trots, dat moet gezegd. Het zijn aardige oude mannen. Je drinkt er zo een kopje koffie mee.
Vier uitspraken over de politiek van het Midden-Oosten in de tweede helft van de 20e eeuw: